Pelgrimstocht dag 71.

Maandag 16 juni 2015.

Vandaag gelopen van Pontico de Romagna via Premilcuore en Fulmicello naar Corniolo.

Vndaag vroeg opgestaan(5.30) ontbeten en gaan lopen. Maar ook ons auteurtje had er weer zin in vandag.Gelijk van het begin omhoog over onmogelijke paden. De eerste twee kilometer al 400 meter gestegen. Binnen een half uur ben je al kapot en heb je alle energie die je s-nachts heb opgebouwdal weer kwijt. En dan moet je nog meer dan 90% van de route van die dag doen. Gelukkig was het vandaag een koele dag met later op de dag zelfs wat regen. Heerlijk, maar dan wordt het op een gegeven moment in een t-shirt toch net iets te koel. Na pakweg tien km heb ik besloten om de beschreven route te verlaten en langs de weg verder te lopen. Wat je zegt, saaier, maar als alles zwart voor je ogen is  geniet je ook niet echt mr vn alle mooie panoramas e.d. Trouwens als je dan je eigen route loopt en je ziet links van je al die hoge bergruggen in de wetenschap dat die sadistische auteur ze allemaal in zijn route heeft opgenomen dan geniet je des te meer. Jij loopt immers redelijk gelijkmatig over een gebaande weg, klimmend en dalend, maar niet in het extreme, en elke keer als je dan opzij kijkt en die bergruggen ziet ben je blij met je keuze. Klinkt goed he? Vergeet het want god straft direkt en zeker een ongehoorzame pelgrim. Na een korte pause in Flmicella met wat leuke cntacten verder gelopen naar Corniolo, gelegen op 580 meter.Er is maar een weg dus wat kan er fout gaan? Echter ineens gaat de door jouw gekozen weg flink omhoogen loop je op een gegeven moment op 1.000 meter. Dat is raar en wat ook raar is is dat je al twee uur geen auto meer hebt gezien. Plotseling ben je ergens hoog in de bergen en loop je tegen opschriften aan die je niet had verwacht.En ook tegen een inlichtingenbord dat je verkeerd interpreteert.Hoe het mogelijk is weet je zelf ook niet maar je bent verkeerd gelopen terwijl er maar en weg is. Je hebt feitelijk het onmogelijke gepresteerd. Gezien de tijd ga je vele kilometers in hoog tempo terug en uiteindelijk ben je terug in Fulmicello. Daar kom je dan de eerste auto sinds uren tegen en kan je e weg vragen. Met handen en voeten maakt de man duidelijk dat je toch echt de weg moet hebben die je zojuist ben teruggelopen. Verbijstering alom.  Even later een tweede auto . Deze man bevestigd het verhaal van de eersteen ot je eigen verbijstering besef je dan dat je zojuist vijf goed gelopen milometers volstrekt onnodig bent teruggelopen. En je moet ze dus weer lopen maar nu weer stijgend. Gelukkig moet de man naar Corniolo en bied me een lift aan. Uiteraard heb ik dat geaccepteerd. Teruggekomen op de plaats waar ik ben teruggegaan leg ik bij het informatiebord uit waarom ik dacht dat ik verkeerd was gelopen en uiteindelijk moet ik accepteren dat het misverstand is gelegen in het feit dat de Italiaanse cartorafie anders wekt dan de Nederlandse en dat mijn interpretatie dus fout was. Dat in samenwerking met een verkeerd verwachtingspatroon leidde dus tot een complete desorientatie. Mijn kilometers heb ik echter wel gemaakt. Mijn intrek genomen in een pelgrimsherbergen daar veel gesproken met een Duitser uit Munchen met knieproblemen.s-avonds uitgebrei gegeten, een primo, en secundo en veel vinowelke bij de prijs was inbegrepen. Zo komt uiteindelijk alles toch weer goed. En dus gaan we morgenweer verder in de wetenschap dat ik vandaag door de 500 km grens ben gegaan. Nog 496,5 km te gaan en er zijn nog afsnijmogelijkheden. Maar ja de Apenijnen met morgen als hoogste punt ruim 1.500 meter