Pelgrimstocht dag 62

Zaterdag 6 juni 2015.

Vandaag een klein stukje gelopen. 

Elke dag als ik loop bedenk ik me dat ik de vorige dag van alles en nog wat heb gezien dat ik had willen vertellen. Zoals over de vijgenbomen hier langs de weg en de vele afgevallen vijgen. Of dat je bijvoorbeeld hier in Padua heel vreemd opkijkt omdat er rails liggen die echter heel ver uit elkaar liggen. Je denkt dan dat ze hier wel erg rare trams moeten hebben die heel breed moeten zijn. Raar zijn ze zeker want ze lijken op trams, zien er uit als een tram maar rijden op rubber wielen en worden geleid door een middenrail. Zo zal er vast nog wel meer zijn gekomen maar helaas het is over. Ik heb besloten om te stoppen. Om mijn afspraken met Margreeth na te komen moet ik eind van de maand in Rome zijn. Dat kan als ik de rest van de maand gemiddeld 35 km per dag zal lopen. Normaal ben ik daar wel toe in staat. Maar op dit moment zijn er toch wat ongemakken, niet ernstig , maar ze zorgen er wel voor dat ik met moeite 25 a30 km per dag kan lopen. Daarbij komt dat door alles ook de motivatie behoorlijk is aangetast en ik van mening ben dat je toch op zijn minst enig plezier imoet houden in wat je doet. Als dat er niet is lijkt het meer op een zelfkwelling en dat is niet mijn bedoeling. Jammer maar het is me niet gelukt. Kennelijk stond deze tocht niet onder een gelukkig gesternte. Nu beginnen de bekende vragen. Had ik misschien dit? Of had ik misschien dat? Misschien, misschien, misschien.... Maar het helpt allemaal niets meer. Straks stap ik op de nachttrein naar Parijs en daarna op de Thalys naar Nederland en als het goed is ben ik morgen weer thuis. Dit was het, hiermee is deze blog tot een eind gekomen. Ik bedank jullie allen voor jullie belangstelling.