Pelgrimstocht dag 30

Dinsdag 5 mei 2015

Vandaag gelopen van Straatsburg via Kehl, heel veel Rijn, Ichenheim en Meissenheim naar Ottenheim.

Vandaag een echte loopdag. Heb veel over een hoog waterdam en andere stille Rijnweggetjes gelopen. Lekker rustig en geen obstakels dus je kunt je gedachten alle kanten op laten gaan. Het is wel erg hoog water op de Rijn. Ik heb echter gedurende bijna een uur twee nordicwalkende vrouwen achter me gehad, die monden hebben geen seconde stilgestaan. Onderweg herinnerde ik me dat ik gisteren tussen La Waltenau en Straatsburg nogal veel bunkers, welke veelal onderling vebonden waren met gangen was gepasseerd. Mijn pad liep veelal over die onderaardse gangen. Vandaag besefte ik dat dit zeer waarschijnlijk nog overblijfselen zijn van de oude Maginotlinie. Na twintig kilometer kreeg ik toch wel trek in een kopje koffie en daar er langs de route niets was heb ik besloten om via Ichenheim te gaan. Een omweg van vijf kilometer voor een bakje koffie. In Ichenheim was een sjiek hotel waar allerlei mensen net aan het eten waren, vrijwel allemaal iets met asperges. En dan komt er zo'n landloper als ik aan. Ik had niet de indruk dat ze blij waren met mijn klandizie en ik moest ook erg lang op mijn koffie wachten. Tsja asperges, ik ben bang dat ik ze dit jaar moet missen. Margreeth dus ook want die zie ik ze zelf nog niet klaarmaken. Na de koffie verder gegaan en heb ik wat binnendoorweggetjes genomen zodat ik die vijf kilometer wel weer heb goedgemaakt, hierbij vergeet ik maar dat ik die afsnijweggetjes ook had kunnen nemen zonder de omweg voor de koffie. In Ottenheim een luxe kamer genomen voor 26 euro incl. ontbijt en een centrale ruimte en keuken. Vanavond dus zelf maar iets klaargemaakt.

 Agnes, je vraagt in je reactie of ik nooit eens de moed kwijtraak. Natuurlijk wel, als je de oude dagen heb gelezen heb je wellicht al gelezen dat ik zelfs al een keer had besloten om te stoppen. Het gekke is alleen dat het dan toch weer plotseling kan gebeuren dat je weer een stoot nieuwe energie en motivatie terugkrijgt zonder dat je zelf weet waar het vandaan komt en dat je dat nog had. Overigens is het wandelaarsbestaan niet zo avontuurlijk, eigenlijk is het vrij eenzijdig. Stap voor stap, je ene been voor de andere en dat elke dag enkele tienduizenden keren.