pelgrimstocht dag 24

Woensdag 29 april 2015.

Van Niederwurzbach via Zweibrucken en Pirmasens naar Niedersimten.

Na een goed ontbijt om pakweg kwart voor zeven op stap gegaan. Het eerste stuk ging vlot en goed en veelal over fietspaden, wel wat om maar lekker rustig. In Zweibrucken wilde ik naar de VVV doch die was net verhuisd en dus wist niemand waar dit was. Sommigen dachten dat ik een reis wilde boeken en begeleiden me zelfs naar een reisburo. Heeft zeker een half uur extra gekost plus de nodige loopextras. Uiteindelijk de VVV wel gevonden en de beste looproute naar Pirmasens gekregen met de mededeling dat dit zeker 23 kilometer zou zijn. Dit was veel verder dan ik dacht en ik had er al 16 gelopen. Ook in dit tweede deel ging het lopen goed en vlot tot ik pakweg 6 kilometer voor Pirmasens was. Ook daar liep ik weer vast in een hoeveelheid van snelwegen waar ik kennelijk onderdoor moest maar er was geen onderdoorgang. Uiteindelijk belande ik op een soort boerenweggetje waar een daar lopend echtpaar me desgevraagd meedeelde dat het centrum van Pirmasens nog twee kilometer lopen was. Ik was verbaasd en verheugd omdat ik op zeker nog op 6 km had gerekend en dat ik flink moest aanpoten om voor vijf uur in Pirmasens te zijn daar anders de VVV gesloten zou zijn. En ik moest een kamer zien te vinden daar de camping in Dahn nog minstens 20 km lopen was en dus te ver weg. Anderhalve kilometer verder werd ik op het boerenweggetje achter op gereden door een man van 75 in een grote BMW. Hij wist me te vertellen dat het centrum van Pirmasens toch zeker nog vijf kilometer lopen was. Het door het eerdere echtpaar bedoelde centrum was het centrum van Fehrbach, een voorstadje van Pirmasens . Tsja nu kwam ik toch wel in tijdnood. De Bmw-rijder bood aan mij naar Pirmasens te brengen en dat heb ik in dankbaarheid aanvaard. Onderweg genoeglijk gebabbeld en eenmaal in Pirmasens gaf hij mij twintig euro om vanavond uit eten te gaan. Hij stond erop dat ik dat geld aannam en gaf ook nog een fles cola mee. Ok, nu op zoek naar de VVV. Ook dat viel weer tegen. In Pirmasens bleken meerdere organisaties werkbaar en de eerste was vrij snel gevonden maar reeds gesloten, dit terwijl me in Zweibrucken was verteld dat ze tot vijf uur open zouden zijn. Verder gezocht en ook nu weer van hot naar her gestuurd. Zelfs de locale Adac kon me niet helpen. Uiteindelijk naar het politieburo gegaan, die zijn ten slotte je beste kameraad, toch? Nou niet die in Pirmasens!  Je komt binnen  een soort afgesloten voorportaal, daar moet je bellen.  Er zijn zichtbaar agenten aanwezig maar niemand reageert en ze laten je gewoon staan. Gelukkig had ik s' ochtends, in een vlaag van voorzienigheid, in Zweibrucken gevraagd naar het telefoonnummer van de VVV in Pirmasens zodat ik uiteindelijk mobiel die VVV maar heb gebeld. Via deze weg toch nog net op tijd bij de VVV aangekomen. Wat een teleurstelling. Overal kan de VVV je helpen aan adressen van particuliere kamerverhuurders. In Pirmasens echter niet, ze deden of ze er nog nooit van hadden gehoord. Ze kenden alleen de bekende hotels en de daaraan gekoppelde extravagante prijzen. Uiteindelijk ben ik verwezen naar een natuurvriendenhuis in Niedersimten, een prima adres en uitstekend van eten, maar wel meer dan acht kilometer verderop en wel zeven kilometer van de route. Prima lui in dat natuurvriendenhuis en ook de cafe en restaurantgasten zijn zeer aardig en geinteresseerd. Ook moest ik daar voor zeven uur zijn want anders waren ze gesloten. Dat was dus weer flink aanpoten maar het is allemaal gelukt. Heb al met al wel zo'n 45 km gelopen , deels in een hoog tempo. Ik blijf wel zitten met de vraag waarom de ene Duitser zo gastvrij en behulpzaam is en de ander zo bot. Zeker omdat het niet voor het eerst is vandaag. Maar laten we eerlijk zijn, ik heb me dat ook eerder afgevraagd bij de Belgen en Luxemburgers. En ik ben ervan overtuigd dat dit bij Nederlandersniet anders zal zijn. Het zij zo, maar van de VVV had ik wat anders verwacht , en eigenlijk was vandaag dan ook de eerste afknapper bij hen. Zij zouden bijvoorbeeld bij Saarlouis, of andere, eens een werkbezoek moeten afleggen.