pelgrimstocht dag 23

Dinsdag 28 april 2015.Vandaag van Saarloui via Emsdorf, Schwalbach en Riegelsberg naar Niederwurzbach gelopen. Helaas het is zo ver, ik geef het eerlijk toe. Ik heb een paar kilometer met een auto meegereden! Deze hoek van het Saargebied is totaal verstedelijkt, de ene stad is aan de andere vastgegroeid. Het eerste stuk naar Emsdorfen Schwalbach ging redelijk goed. Maar dan Naar Riegelsberg. Tsja, overal staan borden met plaatsnamen erop doch dat zijn steeds namen van plaatsen waar ikniet heen wil en de plaatsen waar ik wel heen wil die staan weer niet vermeld. Dan maar vragen, maar dat is ook iets om moedeloos van te worden. De lokale bevolking weet van niets. Het is net alsof je in Rotterdam de weg naar Delft vraagt. Ja Amsterdam of Amersfoort daar hebben ze wel eens van gehoord of zijn er zelfs wel eens geweest. Maar Delft?, ik zou niet weten waar dat ligt. Er was er zelfs een die mij vroeg waar ik vandaag heen wilde, toen ik het einddoel van de dag vertelde was ze er zo van overtuigd dat ik ze in de maling nam dat ze niet verder met me wilde praten. Na veel omzwervingen, en vele extra kilometers, kwam ik uiteindelijk toch in Riegelsberg. Met de kaarten die ik gisterenen vanmorgen in Saarlouis had gekregen was het vrij helder. Ik moest de weg die het dorp inging blijven volgen  en over diezelfde weg dus ook het dorp weer uitgaan. Een eind verder zou die weg dan onder de A1 doorgaan. 500 meter voor het einde van het dorp was een kruising met een richtingsbord: Alle richtingen, en voor al die richtingen moest je rechtsaf. ALLE RICHTINGEN ??? En die andere drie richtingen dan, inclusief degene waar ik vandaan kwam, gingen die dan nergens heen? Waarom maak je drie afslagen als ze toch nergens heen gaan, dat is toch pure verspilling. Zichtbaar rechtdoor was er een volgend verkeersplein met een veelvoud aan richtingaanwijzers. Waarom eigenlijk? Wat deden die daar? Als immers het verkeer voor alle richtingen hier rechtsaf gaat dan komen ze toch nooit bij dat verkeersplein en is dat plein dus volstrekt overbodig! De totale vertwijfeling sloeg toe. Ik heb uiteindelijk besloten om de richtingaanwijzer te negeren en rechtdoor te gaan, een richting dus die nergens toe zou leiden, maar wel bestond. De volgende kruising bleek een soort verkeersplein die niet op mijn kaarten stond. Met wel zes of zeven uitgangen. Elke uitgang met zijn eigen richtingborden waaronder ook weer een met : alle richtingen. Waarschijnlijk was dat bord er voor mij neergezet. Immers alle wegen leiden naar Rome dus maakt het niet uit welke weg je neemt. Alleen lijkt het me dan logischer om alleen maar richtingborden met het opschrift "Rome"  te plaatsen. Dit was wel het eind van het dorp en volgens mijn nieuwste kaarten was dit het kruispunt waar ik rechtdoor moest gaan om vervolgens onder de A1door te gaan.E Er gingen echter wel twee afslagen rechtdoor, eentje licht naar rechts en de andere iets naar links. De rechtse leek verdacht veel op, en bleek later ook, op de oprit naar de A1, richting Saarbrucken. De andere, iets linksere, ging zichtbaar steil omhoog terwijl ik volgens de kaart juist onder de A1 door moest. Overigens presenteerde ook deze zich als de aanloop naar de A1 maar dan de andere kant op. De overige afslagen vermelden alleen plaatsen waarvan ik zeker wist dat ik daar niet naar toe moest. Ik was totaal vertwijfeld en gedesorienteerd.De kaarten waren duidelijk maar niet in overeenstemmimng met de realiteit. Kennelijk viel mijn staat van vertwijfeling op want op een gegeven moment stopte, een overigens voortreffelijk Duits sprekende, Fransman om mij te vragen wat ik zocht en waar ik heen wilde. Hij bood aan om mij een end verderop te brengen en via Saarbrucken heeft hij mij een end verderop, voorbij de wirwar van snelwegen weer afgezet. Ik heb dus een kilometer of zeven a acht gesmokkeld. Ik voel me nier schuldig hoor! Want ik heb vandaag en zeker de voorgaande dagen een veelvoud van dit aantal verkeerd gelopen. Door het verkeerd lopen en het lange zoeken heb ik echter wel veel tijd verloren. Het was al twijfelachtig of ik de camping zou halen, maar nu lukt dit zeker niet meer. Aangekomen in Niederwurzbach, om pakweg vier uur, bleek dat ik nog zeker twee en een half uur nodig zou hebben om bij de camping te komen. Dit werd veel te laat en het weer voorspelde ook niet veel goeds. Toen ik langs een pension kwam heb ik dan ook besloten om een kamer tenemen. Dit pension bleek een voormalige herberg waarvan de op leeftijd zijnde dame het cafegedeelte had gesloten doch de kamers nog wel verhuurde. Zij had helemaal niets met computers en dus hier ook geen internet. Ook dit verslag komt dus iets later.