pelgrimstocht dag 17

Woensdag 22 april 2015

Vanmorgen om half zeven opgestaan. De tent had het gehouden maar was weer zwaar van het ijs. D tent was meer wit dan groen.Gedaan wat gedaan moest worden en een blaar behandeld.Dat valt allemaal niet mee want als je de verijste tent eindelijk heb ingepakt heb je geen gevoel in je handen meer over en is de rest van jekleding drijfnat. Vertrokken en passeerde na 500 meter een bord: Clervaux 25 km. Ik moest wel niet naar Clervaux maar wel die richting op. Ik kreeg eigenlijk direkteen knal van de bekende man met die hamer. Ik kon geen tempo houden en niets wilde meer. Ik was totaal kapot terwijl ik pas net was begonnen. Ook kon ik me moeilijk concentreren en dat is levensgevaarlijk gezien de Belgische rijstijl. Om een voorbeeld te geven: je loopt uiterst links op een tweebaans tachtigkilometerweg. Waarom dit links is is mij niet altijd even helder. Okay je ziet het tegemoetkomende verkeer beter aankomen doch dat is vaak niet het gevaarlijkste verkeer. Het achterop komende verkeer dat gaat inhalen is vaak veel gevaarlijker. Maar goed op deze weg gold een inhaalverbod, doorgetrokken streep, dus niets aan de hand. Nou dat had je gedacht. Regelmatig werd ik vanaf achter met een gang van 140/150 gepasseerd. Stelletje egoistische en asociale klootzakken. Als je dan kuis kapot bent en concentratieproblemen begint te krijgen wordt het levensgevaarlijk. Ik heb dan ook de beslissing genomen om te stoppen en terug te gaan naar huis. Vlak voor de Belgisch Luxemburgse grens passeerde ik weer een bord: Clervaux 25 km. Wat heb ik de afgelopen vijf kwartier dan....(lelijk woord) gedaan?  Stilgestaan had ik zeker niet. Niks is demotiverender als je kapot bent. Op de Belgisch Luxemburgse grens koffie en een lekker taartje genomen, samen 2,40, dus niet alleen de benzine is hier goedkoop. Bedacht wat ik het beste kon doen. Ik was ongeveer vijf a zes kilometer van Weiswampach en uit ervaring weet ik dat daar altijd veel Nederlanders zijn. Wellicht kon ik daar een lift krijgen en zal ik morgen dus op Margreeths verjaardag zijn. Ik heb geprobeerd om Margreeth te bellen om het haar te zeggen. Ik kreeg een vreemd doorschakelbericht en een koeterwaals pratende dame aan de lijn die ik absoluut niet kon verstaan.  Dan maar later bellen. Na de koffie de weg genomen naar Weiswampach met het idee dat dit een lange lijdensweg zou gaan worden. Tot mijn stomme verbazing ging het lopen eigenlijk ineens best goed en in Weiswampach eerst maar weer koffie genomen. Ik dacht bij mijzelf dat ik gezien het lopen, niet super, maar wel goed toch maar verder moest proberen tekomen en ben dus verder gegaan. Ik heb de resterende kilometers eigenlijk best goed gelopen.  Onderweg in een stil cafe nog koffie gedronken. De waardin vroeg me waar ik naar op weg was en vroeg me wel vier keer te herhalen wat ik had gezegd omdat ze het niet begreep. De vierde keer constateerde ze ze dat ze het toch goed had gehoord maar dat ze de eerste drie keer twijfelde of ze me wel goed had verstaan. Uiteraard was het op het end wel weer zoeken naar de juiste lokatie maar ook dat is uiteindelijk goe gelukt. Ik heb hier een keurige kamer voor 20 euro per nacht inclusief ontbijt. Mijn buurman is een Nederlander die hier doordewweeks verblijft omdat hij hier werkt en in Nederland niet aan de bak kon komen. Een tijdje mee gesproken en hij heeft kennelijk magnetiserende gaven. Hij heeft geprobeerd om mij te helpen maar of het veel heeft geholpen? Morgen neem ik een rustdag om alles nog eens goed teverzorgen. Ik blijf dus op deze kamer.