pelgrimstocht dag

Donderdag 7 mei 2015

Vandaag voornamelijk langs de Rijn gelopen van Sasbach via Breisach naar Griszheim.

Op zich een dag met weinig bijzonderheden. Lopen, lopen en nog eens lopen. Af en toe een groet van passerende of tegemoetkomende fietser en een zeer enkele keer een tegemoetkomende wandelaar. De enkele keer dat je door een dorp of een stad komt kijken mensen wel verbaasd en ook wel geinteresseerd naar mijn persoon. Je ziet ze zichzelf afvragen wat iemand in godsnaam doet met zo'n vracht op zijn rug. Negenennegentig procent zegt echter niets en groet alleen maar. De dag had een waardeloze start. Ik had ontbijt besteld en betaald en om kwart voor zeven zou ik kunnen ontbijten. Ik was echter volledig alleen in het hotel en van een ontbijt was geen sprake, laat staan dat ik ook nog wat kon meenemen voor onderweg zoals was afgesproken. En die koffie zat was er uiteraard ook niet. Geprobeerd de dame van het hotel te bellen maar kreeg een antwoordapparaat. Gelukkig was er tegenover het hotel een bakker en die zijn in deze contreien zeer vroeg open. Ik heb daar een groot broodje en koffie gehaald. Ik heb nog een briefje geschreven voor de hoteleigenaresse, de sleutel achtergelaten bij de bakker en ben met enige vertraging op weg gegaan. De eerste gelegenheid om weer koffie te drinken was pas na 16 km. Ik zat daar net op het toilet toen de dame van het hotel belde. Er waren problemen met de collega die het ontbijt moest verzorgen. Zij had snachts haar man naar het ziekenhuis moeten brengen. En zelf had ze in verband met het europacupvoetbal tot twee uur gewerkt en kon dus niet voor ontbijt zorgen. Ze heeft wel twintig keer om verstandnis gevraagd maar ik heb niet een keer gemerkt dat zij ook maar enige verstandnis met mijn situatie had.Bovendien houd ik mijn twijfels over de vraag of zij wel de waarheid sprak.Verder was er alleen water, Rijnwater om precies te zijn. Maar ja, volgens mij is Rijnwater niet hetzelfde als rein water. Na Breisach nog zo'n 25 kilometer langs de Rijn gelopen waarbij je niets tegenkomt en je dus zuinig moet zijn met je twee flessen drinkwater. Ik had mezelf min of meer gedwongen om tot kilometerpaal 209 door te lopen en dan zou ik mezelf belonen met wat extra slokken water. Toen ik bij die paal was en mijn rust wilde nemen zag ik echter dat er vijfhonderd meter verder in een bocht een huis stond en ik meende er ook enige beweging waar te nemen. Het enige huis op een route van 25 kilometer. Ik besloot om door te lopen tot het huis om daar, als het kon iets te drinken te kopen en mijn waterfles te laten vullen. Aangekomen bij het huis duurde het vijf minuten voordat ik met de bewoners kon praten, ze hadden namelijk drie honden die als gekken tegen het hek sprongen en hard blaften. En de eigenaren vonden het wel best zo. Uiteindelijk is het gelukt om via een gaatje in het hek iets te drinken te kopen en mijn waterfles te laten vullen. Mensen kijken dan wel altijd heel verbaasd als ik een halve liter drinken in een keer opdrink. De tweede fles heb ik maar gelaten voor wat het was, ik wilde, bij deze wat wereldvreemde mensen niet overvragen. Ik constateer echter wel dat de Rheinradweg in principe en zeker voor onervaren wandelaars een gevaarlijke route is. Zeker als het straks warmer wordt moet je goed weten hoe je met je drinkwater om moet gaan want anders zit je snel zonder, zonder dat je dat snel en goed kan aanvullen. En dan vallen er slachtoffers. Regelmatig zie ik ook wild uit de bosranden komen.